Dhr. Engel:
"Ik was nog een kleine jongen. Duitsers kwamen bij mijn moeder aan de deur bij de razzia's op zoek naar werkkrachten.
Ik werd onmiddelijk naar boven gestuurd, moeder was namelijk bang, dat ik zou verklappen waar mijn vader zich verstopt had."

Dhr. Van der Mooren:
"Mijn vrouw en ik  vingen de jongens op, die door het WC-raampje in Garage Engel ontsnapten. Toen de buurvrouw van drie huizen verderop begon te schreeuwen, dat de vluchtelingen haar tuintje vertrapten, was 't natuurlijk afgelopen. De Duitsers kregen de ontsnappogingen in de gaten". 

Dhr. Dekkers:
"Bij een razzia vluchtte ik de weilanden in, tot ik hoorde schieten en de kogels over mijn hoofd vlogen. Verborg mij in de slootkant. Het hielp me niet, ze vonden me en ik moest mee naar Haarlem voor de Arbeitz-Einsatz".

Dhr. Vreeken:
"Mijn vader was erg trots op zijn bestelwagen. Hij wilde kost wat het kost voorkomen dat de wagen in handen viel van de Duitsers. Maar hoe!!! De wagen werd gesloopt en alle onderdelen verborgen in de bedstee thuis. Deuren dicht, behang ervoor en weg was de auto"

Dhr. Houthuizen:
"In de Duinlaan kreeg iemand een flinke boete omdat er op Koninginnedag (31 augustus) goudsbloemen voor z'n raam stonden".
Tegen het einde van de oorlog moesten nog meer fietsen worden ingeleverd bij de Duitse Wehrmacht. Onze fietsen waren kort te voren in gebruik gegeven aan de "ondergroendse" in Leiden. een gemeente functionaris kwam aan de deur om een fiets in beslag te nemen. wat een uitslover, of was hij bang voor zijn eigen hachje?.

Mevr. Slot:
"Mijn man was timmerman. Hij had het de laatste jaren van de oorlog erg druk met het maken van schuilplaatsen in en onder het huis van vrienden en bekenden".

Dhr. Lekkerkerk:
"Onze hond was zoek, hij had zichzelf uitgelaten in de tuin, maar kwam niet opdagen. Na lang roepen hoorden we gepiep en geblaf. Hij bleek in een splitterbox (eenmansgat) langs de Binnenweg te zijn gevallen en kon er niet zelf uitkomen".

Dhr. Schütz:
"We fietsten op de Meerweg op weg naar huis toen het staartstuk van een Engels vliegtuig in de bomen achter het "Huis te Bennebroek" viel. In de Rohellervaart viel een bemanningslid; hij bleek al dood te zijn.
Wij durfden niet te stoppen; vreesden te worden opgepakt door de Duitsers".

Dhr. Van Kerkhof:
"Toen ik zag, dat een bommenwerper werd neergeschoten vluchtte ik bij slager van Veen aan de Bennebroekerlaan naar  binnen. Tot onze schrik vielen delen van het vliegtuig door het dak van de slagerij. Gelukkig waren de plafondbalken zo sterk, dat die delen niet naar beneden kwamen".

Dhr. Van Waveren:
"Er werd een keer bij ons aangebeld. er stond een Duitse onderofficier op de stoep. Hij zei dat hij huiszoeking naar onderduikers kwam verrichten. Toevallig hadden wij die, die dag niet in huis. Ik liet hem binnen. Hij vroeg mij of ik met hem mee door het huis wilde lopen. Dat weigerde ik. Hij zag toen van de huiszoeking af en maakte ons bij zijn vertrek zijn excuus, dat hij ons lastig had moeten vallen: "Ich werde auch nur geschickt", zei hij. (Ik word ook maar gestuurd).

sub. site: Clemens Huismans vertelt....

sub. site: Henk Ruighaver vertelt...

sub. site: Het verhaal van de klokken

sub. site: Een auto in de bedstee

sub. site: Het verhaal van Eric de Koster

Keer nu terug naar het hoofdmenu, klik hier op Home .