1940 - 1945
Bennebroek
  • HOME
  • Agenda
  • 1939
  • 1940
  • 1941
  • 1942
  • 1943
  • 1944
  • 1945 deel 1
  • 1945 deel 2
  • Herstel burgelijk bestuur
  • Dagelijksleven
  • Joodse ingezetenen
  • Herdenking Joodse burgers
  • Voedsel dropping
  • De scholen in WOII
  • St. Vogelenzang
  • Oorlogsherinneringen
  • Oorlogstekeningen
  • Luchtgevechten
  • V-1 in Vogelenzang
  • WO II anno NU
  • Monument 1940-1945
  • Tentoonstelling 2012.
  • Werkgroep Bennebroek
  • LINKS
  • Contacten

DE SPARRENBOSSCHOOL

Gedicht van een Bennebroeks kind 1995
(uit het boekje 50 jaar bevrijding)

"Vrijheid, blijheid"  door Rosalie Dijkman 

Veel hebben in de oorlog geleden,
deel ik je mede.
Oorlog is geen leuk vertier,
gelukkig is het al vijtig jaar vrede hier.
Ik heb oorlog nooit gekend,
anderen zijn het gewend.
In oorlog hoop ik nooit te leven,
waarnaar ik ook zal blijven streven.

Vijftig jaar dat is best lang,
toch denk ik dat het nog langer kan.
Oorlog kun je verklaren,
vrede moet je bewaren.

Vrede is gaaf, tof en fijn,
zo zou het overal moeten zijn.

Rosalie Dijkman (12 jaar)
leerlinge Sparrenbosschool.

26 april 2010   BENNEBROEK 65 JAAR NA DE BEVRIJDING

Een gedicht van Sophie van Tulder, groep 7.

OORLOG

Oorlog is een tijd die je nooit zal vergeten.
In die tijd was er bijna geen eten.
Er was veel verdried in die tijden.
Dat had je toen graag willen vermijden.

Hitler was toen aan de macht.
Hij heeft toen niet aan de joden gedacht.
Hij heeft ze zelfs naar kampen gebracht.
Er vielen daar veel doden.
Dat waren dus voornamelijk joden.

En weet je waar ik mij echt aan stoor????
Sommige mensen hebben daar geen respect voor!!

Gedicht door Matthijs Stam, groep 8.

ANGST

De deuren zijn dicht, de ramen zijn zwart.
De mensen in hun kelder zijn angstig en verward.
De aarde begint te beven, het eerste schot wordt afgevuurd.
De mensen in hun kelders denken: "heeft dit niet lang genoeg geduurd."
Een opstand moet er komen, zeggen de mensen.
Dat zijn maar dromen, zeggen de mensen.
De Russen kwamen, de Engelse kwamen, de Amerikanen kwamen.
Ze kwamen met veel belangrijke namen.

Het was gelukt.
Ze hebben de Duitsers weggerukt.
Maar was dat echt nodig al die dodentallen?
En al die geweerschoten en mortierknallen?
Nu zijn er nog mensen die het hebben meegemaakt,
hoe medemensen in de strijd verloren zijn geraakt.

 

 

U kunt hier terug naar De scholen in WOII of naar de Home site.